مطهره اخلاقیات و ویژگی‌های خاص خودش رو داشت
ولی اینا از همه بیشتر تو ذهن من پررنگ شد
مثلا هرجا میرفت سعی میکرد دست خالی نره.
معمولا اگر جلسه یا برنامه ای تو یکی از دانشکده ها داشتیم حتما یه دسته گل با خودش میاورد.
اصلا آدم دورویی نبود.
به شدتتتتتت دل نازک بود و در عین حال محکم و تودار .
هرگز ندیدم که تو چهره و رفتارش بخواد غم و غصه هاش رو نشون بده
و الان که فکرش رو میکنم، می‌بینم مطهره این ویژگی استقامت رو از مادرشون یاد گرفتن.
مطهره واقعا نخبه بود
قدرت تحلیلش درباره مسائل دور و اطرافش و خصوصا درباره‌ی مسائل ی روز بسیار عالی بود
مرام و معرفتش هم که واقعااااا زبان‌زد بود.
هروقت ازش درخواستی میکردیم یا کمکی نیاز بود، بی چون و چرا قبول میکرد
شوخ طبع بودنش هم که از ویژگی های بارزی بود که داشت
درباره این سایت